Deze keer een min of meer hedendaagse strip aan het speurend oog blootgesteld. Het gaat om de eerste twee albums van Robbedoes en Kwabbernoot uit het begin van deze eeuw voor de stripreeks Robbedoes door... met oneshots gemaakt door diverse auteurs.
Voor wat betreft Versteende reuzen uit 2006 nam Yoann (1971) het tekenwerk voor zijn rekening en was Fabien Vehlmann (1972) verantwoordelijk voor het scenario. Voor Het moeras van de tijd was het de eenpitter Frank Le Gall (1959) die dit tweede oneshot in 2007 op zich nam. Voor Robbedoes diehards zijn al die nieuwe namen van tekenaars en scenarioschrijvers even slikken. Jonge of relatief jonge creatievelingen die zich verlustigen aan het oorspronkelijke werk van Rob Vel of later Jijé, kán bijna niet in vele ogen. Laat staan dat men de tovenaar Franquin, die het avontuurlijke tweetal naar grote hoogte tilde, zou willen nabootsen.
Na zijn verscheiden is er echter een trits vreemde namen als makers op de cover van onze piccolo terecht gekomen. En… dat heeft geleid tot erg leuke verhalen met steeds een andere tekenstijl. Ook zijn ze meer eigentijds, wat te merken is aan allerlei hedendaagse opvattingen zoals vrijpostige dames of harde acties. Wees gerust, Robbedoes is en blijft de Kuifje in het verhaal; onverstoorbaar, netjes en doortastend. Vriend Kwabbernoot is nog steeds zijn tegenpool, en feitelijk de Haddock van het stel. Trouw wordt belichaamd door Spip zoals Bobbie dat bij onze beroemde reporter is. Kijk, daar heb je wat aan als opvoeder.
Eerst Versteende reuzen uit 2006. In deze eerste Robbedoes en Kwabbernoot oneshot wordt een gids gezocht. Er blijkt een autochtone dame te zijn die de streek goed kent en een dergelijke taak dus goed zou kunnen volbrengen. Met deze dame neemt de narigheid een aanvang, maar dit terzijde. We beginnen met het eerste plaatje waar de vrouw in kwestie haar opwachting maakt.
 |
| Decent gekleed is de middelste persoon het beoogde object. |
Een tikje masculine leunt ze nonchalant tegen een staander van een overkapping met wat ruige booskijkende types om haar heen, die blijkbaar alle tijd van de wereld hebben. En dat allemaal in afwachting van de personen die haar de vraag gaan stellen of ze de expeditie wil leiden. Het is een superslank persoon met heupbroek, een rood naveltruitje met decent gesloten hals en daar bovenop een los kort hemdje. In het eerste plaatje dat volgt op de aansluitende pagina 19 is het toch ineens anders. Ooit was er een Japanner die binnen luttele seconden zijn onderbroek kon uittrekken terwijl hij volledig gekleed was, maar dat deze dame zonder beweging zoiets ook doet in korte tijd is werkelijk het summum. We hebben het hier niet over ondergoed trouwens.
 |
| Snelle verwisseling van kleding. |
Haar bovenkleding is ineens volledig veranderd. Een wat dieper uitgesneden truitje met een ondeugende blik op de bh-bandjes en volledig in geel, terwijl een deel van die kleding eerder rood was. Mogelijk worden dergelijke grapjes bij strips ingebracht zoals ook traditie is bij Blake en Mortimer (zie de Uitglijers daar over). Het dient blijkbaar een doel, maar welke ontgaat menigeen. Verder blijft de dame de rest van het verhaal gekleed zoals hier nu te zien is. Dat scheelt weer een Uitglijer.
Een puzzelstukje in de tweede Robbedoes oneshot Het moeras van de tijd is ook een kledingvraagstuk. Le Gall bezondigt zich eveneens aan hiccups. Het team komt halverwege de 19e eeuw terecht in Parijs en vallen op door hun eigentijdse kleding. De suggestie wordt gedaan om de kleren te verwisselen voor meer 1850-achtige lichaamsbedekking. Dan speelt er zich de volgende scène af rond de uitdossing van de graaf.
 |
| De kleding van de graaf lijkt passend te zijn volgens Zwendel. |
De kleding is dus al oké voor de genoemde periode. Maar klaarblijkelijk is er toch reden om te veranderen.
 |
| De volledige metamorfose van de tijdreizigers en die van de Graaf in het bijzonder. |
Dat de graaf van Rommelgem er ook aan moest geloven blijkt op bovenstaande plaatje. Alleen weten we eigenlijk niet waarom. De voorafgaande opmerking over zijn vorige bij die tijd passende kleding, is daarmee volstrekt overbodig. Het was dan ook aardiger geweest als de graaf zich niet had verkleed. We zullen er niet achter komen waarom dit anders is, of we moeten het de scenarist vragen. Een bottleneck is het Frans. Voordat de schrijver dezes daardoor een Uitglijer begaat laten we het maar hierbij... (HvK)
Hans van Klinken is freelance journalist en leest in zijn vrije tijd graag strips. Op de Incognito blog levert hij (on)regelmatig bijdragen met De Uitglijer (rubriek voor strip-misstappen) en andere stripgerelateerde stukjes.
Zijn bijdragen:
Guus Slim: Kamerlid Piemel, Hergé, Suske en Wiske: De Tartaarse helm, Tintin: Le Sceptre d'Ottokar, Schanulleke (Suske en Wiske), Suske en Wiske: De Tartaarse helm (2), Suske en Wiske: De Ringelingschat, Uitglijers met dubbele betekenissen?, Uitglijer Guus Slim: Bomaanslag in de bergen, Een speurtocht naar striptekenaar en scenarist Pizarro, De Uitglijers van Eddy Paape, Dan Cooper, De Tartaarse helm (Jeugd Revue), Majesteitelijke Uitglijer, Fournier, Suske en Wiske en Dick Bos, Foute teksten bij onze wereldvermaarde held (Kuifje), Rik overleeft de kogels (Rik Ringers), Hoe geel is een bruine schoen ? (Ton en Tinneke), Je 1e druk Amoras: misschien geen volledige 1e druk, Jansen is de naam (Kuifje), Magda van Tilburg, Hergé als geweten van de wereld, Uitglijer over een Bommeljas, Uitglijer Paul Panter, Uitglijers Suske en Wiske, Jan Kordaat, Buck Danny, Links is niet rechts en andersom (Blake en Mortimer), De Vallei heeft foutjes (Blake en Mortimer), Poederdons in plaats van zwaard (Akim), Uitglijer Sirius door albumuitgave en De Uitglijer die geen Uitglijer is (Jacques Martin) en Jerry en Valentin glijen uit (Jerry Spring en Kuifje) en Kuifje - Uitglijers in zwart-wit edities.
