31 maart 2015

Links, rechts, of toch links?

Eigenlijk had ik me voorgenomen niet meer te zemelen over kleine oneffenheden in het werk van mijn favoriete tekenaars. Zolang het niet die ene verdwaalde paukenslag betreft die het hele concert bederft moeten we af en toe ook iets door de vingers kunnen zien. Maar het zuur kruipt weer eens waar het niet gaan kan dus bij deze nog maar eens een paar vraag- dan wel uitroeptekens die al lezende boven mijn hoofd verschenen.

Een van de boeken die ik al vele malen met plezier heb gelezen is Het gele teken van E.P. Jacobs. Een meeslepend en prachtig getekend verhaal uit Blake en Mortimer dat zoals de meeste verhalen van Jacobs ijzersterk begint maar gaandeweg, ondanks het sublieme tekenwerk, een tamelijk zwaar beroep doet op het inlevingsvermogen van de lezer.

Net als in De valstrik en SOS Meteoren krijgen we te maken met een zich onbegrepen wanende en geleidelijk overkokende geleerde die in zijn eentje op een zondagmiddag, onopgemerkt door de buitenwacht, een laboratorium bouwt waar zelfs een gespecialiseerd bedrijf vele jaren voor nodig zou hebben. Hoe al die geavanceerde, manshoge apparatuur door de geniale doch krankzinnige wetenschapper zonder dat ook maar één buurtbewoner het merkt in stilte naar die onderaardse gewelven is getransporteerd en geïnstalleerd is een van die raadsels waar E.P. ons maar al te graag mee opzadelde. 

Het gele teken speelt zich af rond 1955 in een regenachtig Londen, wat de auteur de gelegenheid biedt waar het op sfeer en geheimzinnigheid aankomt eens flink uit te pakken. Iedere tekening is een verhaal op zich. Zoals we van Jacobs gewend zijn volgen de verwikkelingen elkaar in rap tempo op. We arriveren op pagina 32 en zien Blake in zijn Austin wegrijden. 
 Op pagina 34 werpen we een blik door de voorruit van een politieauto en de auto van Blake.
 Nu kan het zijn dat de Londense kit in Amerikaanse of Europese auto's reed (het prominente logo op de motorkap is bij geraadpleegde autoliefhebbers onbekend. Het zou me teleurstellen als het een fantasie logo blijkt, want Jacobs liet ook wat het tekenen van auto's betreft weinig aan het toeval over) maar gezien het beruchte chauvinisme van die eilandbewoners lijkt me dat hoogst onwaarschijnlijk. Mogelijk is er sprake van een door het corps onopgemerkte constructiefout of een wat onhandig uitgevallen reparatie. Het stuur zit namelijk, geheel in tegenstelling tot wat die Engelsen als normaal beschouwen nogal links. Evenals plotseling het stuur van de Austin. De taxi met daarin Mortimer op een volgende pagina is weer geheel naar Engelse maatstaven van een rechtshandig stuur voorzien, evenals de door Het gele teken gestolen politieauto en zijn vele tegenliggers.

Dat de tekenaar in verwarring is geraakt door die merkwaardige Britse overtuiging dat bijna de hele wereld aan de overkant van het water aan de verkeerde kant van de weg rijdt kan ik me maar al te goed voorstellen. Ik ben ooit, heel lang geleden, een keer in Londen geweest (Een wereldstad, denken ze daar. Als je echter om twaalf uur 's middag's trek in een biertje krijgt, of wat ze daar als bier verkopen, is er geen kroeg open.) en ik weet uit ervaring dat je maar al te snel de kluts kwijtraakt waar het links en rechts betreft. Als je over wilt steken kun je nog zo goed links, rechts, links en voor de zekerheid nog een keer rechts kijken, er komt altijd wel een taxi aanscheuren van een kant waarvan je het niet verwacht. Ik kwam er met een paar blauwe tenen vanaf maar in Londen zien ze mij niet meer. 

Even vroeg ik me af of de bovenste strook misschien spiegelbeeldig was afgedrukt, het zou niet de eerste en zeker niet de laatste keer zijn dat een lithograaf boven zijn werk in slaap is gevallen. Dat bewijst deze pagina 9 uit Eloise van Grimbergen, deel twee uit het magistrale De Torens van Schemerwoude. Voorgepubliceerd in het al na een paar jaargangen, na een aanvaring met een ijsberg van desinteresse, ten onder gegane stripmagazine Titanic (tweede jaargang, nummer 10, 1985). De kleuren staan in de goede richting. 
 Nu we het toch over Hermann hebben, in zijn meesterwerk Caatinga uit 1997 trof ik deze plaat aan (uit pagina 43). De man is gruwelijk mishandeld, zijn twee rechterhanden boden hem nauwelijks voordeel in die ongelijke en fatale knokpartij... 
 Nog een boek waar ergens in een klein hoekje een onopvallend loopje met links/rechts oriëntatie van de lezer wordt genomen: De vlakte der Sioux (een vervolg op De man met de ijzeren vuist) uit Blueberry van Giraud en Charlier. Op dit plaatje rookt 'de man met de nog net zichtbare rechtervuist van ijzer' met de linkerhand van vlees en bloed een sigaar.  
 Verderop in het boek is hij zelf de sigaar en wordt door een paar indianen de drempel naar de eeuwige jachtvelden overgeholpen. Dan komen we op een volgende plaatje: 
 Een onhandigheidje of - je weet het nooit met die striptekenaars - een grap van Giraud? Ik kan er namelijk niks anders van maken dan dat het hier een linkshandige ijzeren hand betreft. Ik krijg overigens de indruk dat Zittend Stier uiterst tevreden is met zijn nieuwe sierraad, we zullen er dus verder maar niet van wakker liggen...

andREVANbuuren (kunstschilder, striptekenaar en dagelijks striplezer). Bezoek eens zijn website en blog

De stukjes van andREVANbuuren op deze blog zijn via deze link terug te vinden.

20 maart 2015

Peter Pontiac interview in Zone 5300 # 107

Peter Pontiac in januari 2014 (Foto: Gert Jan Pos)
In november 2014 spraken Tonio van Vugt en ik met de in januari overleden undergroundtekenaar Peter Pontiac. Het interview, een van zijn laatste, staat in Zone 5300 nummer 107 (winter 2015). Wie zaterdag 21 maart naar de Kunst Strip Beurs gaat in Utrecht kan daar een exemplaar kopen van dit blad met Strips, Cultuur & Curiosa. Of bestellen via deze link. 

18 maart 2015

Stripschapprijs 2015 voor Marcel Ruijters

Marcel Ruijters met de Stripschapprijs 2015 (Foto: Natasja van Loon)
Op zaterdag 7 maart heeft striptekenaar en illustrator Marcel Ruijters de Stripschapprijs 2015 in ontvangt genomen tijdens De Stripdagen in de Evenementenhal in Gorinchem. Daarmee is een tekenaar geëerd die al meer dan 25 jaar onder de radar aanwezig is en als stripmaker een brug heeft weten te slaan tussen beeldverhaal, grafiek en kunst.

In het juryrapport van Het Stripschap staat: “Bewonderenswaardig is het lef waarmee Marcel grenzen verlegt in zijn werk en daarmee een hele ontwikkeling heeft doorgemaakt. Zijn excentrieke vertelstijl, gedompeld in een undergroundsausje maakt meer los dan je denkt. Door juist paden te bewandelen die andere tekenaars laten liggen, is Marcel Ruijters uniek in het Nederlandse stripkader.”
‘Underground’ is een term die vaak gebruikt wordt bij een verwijzing naar zijn werk (Underground verwijst met name naar het doorbreken van taboes en een tekenstijl die enigszins psychedelisch van aard is). Vermoedelijk heeft deze benaming vooral te maken met het feit dat Ruijters ook al ruim twintig jaar redacteur en tekenaar is van het blad Zone 5300 (een Nederlands tijdschrift wat undergroundstrips publiceert) en zijn betrokkenheid bij het Franse Le Dernier Cri, een Franse uitgeverij van underground verhalen.
Marcel Ruijters (Tegelen, 1966 en opgegroeid in Sittard) begint al te tekenen op zijn zevende jaar. Een studie in de richting grafiek/schilderen aan de Kunstacademie van Maastricht was een volgende stap in zijn ontwikkeling. Zijn oeuvre start met de publicatie van het verhaal Slime Jerrycan in 1984 in het stripblad Coyote. Daarna volgen onder andere een serie stripverhalen in eigen beheer, Dr. Molotow (1992 - 1997), een eenmalig los album Roadkill (2010) en de driedelige serie Troglodytes

De laatste jaren is zijn oeuvre aangevuld met het bekroonde Inferno in 2008, Sine Qua Non in 2010 en de grafische roman Alle Heiligen, in 2013. Deze laatste verhalen zijn gebaseerd op tekeningen uit de Middeleeuwen. Een thema wat vooral voortkomt uit zijn interesse in geschiedenis, met name in de Middeleeuwen. In 2011 verscheen voor het eerst een uitgave van hem in kleur: 1348, een prentenboek, uitgegeven door Le Dernier Cri. Hiervoor ontwikkelde hij zelf de digitale inkleuring en werd het boek uiteindelijk handmatig gedrukt. 
Zijn meest recente publicatie is een set tarotkaarten die in maart 2015 op De Stripdagen is gepresenteerd bij Uitgeverij Sherpa. Momenteel werkt Marcel Ruijters aan een nieuwe grafische roman, Jheronimus Bosch rond de Middeleeuwse kunstschilder Jeroen Bosch dat gepland staat voor september 2015. 

Bekijk een video-interview met Marcel Ruijters over de Stripschapprijs en Jeroen Bosch (door Michael Minneboo). 

Marcel Ruijters site: troglo.home.xs4all.nl

01 maart 2015

Eppo 4 - Boekenkast van Wout Jut

In stripblad Eppo nummer 4 staat van mij De Boekenkast van Wout JutHij is vast striprecensent van Eppo. Daarnaast schrijft hij als hobby comics en Transformers-verhalen voor diverse tekenaars. Hij koos voor vier favoriete Amerikaanse comic strips voor zijn Boekenkast. Eppo nr. 4 ligt nog tot 5 maart in de winkel en is ook te bestellen via de Eppo site. 
Wout Jut voor zijn boekenkast in Harmelen (Foto: Robin Schouten, 2015)
Wout Jut (1975) heeft al meer dan 350 stripboeken voor Eppo besproken. In 2010 werd hij door Eppo uitgever Rob van Bavel gevraagd, nadat Wout hem had geïnterviewd over Eppo. Zijn eerste stap richting het recenseren begon 10 jaar geleden toen Wout een vacature tegenkwam van stripwinkel Atomik waarin recensisten werden gevraagd voor hun website. Wout kreeg de smaak te pakken en al gauw schreef hij ook recensies voor het sciencefictionblad SF Terra dat uitgebracht wordt door de Nederlandse sciencefictionvereniging onder dezelfde naam. 
Om zijn ideeën kwijt te kunnen ging hij korte tekstverhalen schrijven die hij publiceerde in zowel SF Terra als Pure Fantasy, een Nederlands kwartaalmagazine dat tot eind 2012 heeft gelopen. Als groot fan van de comicserie Transformers raakte Wout geïnspireerd om zelf korte comicstrips te maken voor Transformers Mosiac, een onofficiële anthologie van 1-pagina comicstrips. Dat liep van 2007 tot 2012. Daarna is hij zich intensief gaan bezighouden met grotere, onofficiële Transformers verhalen die hij zelf schrijft en ook publiceert op de site http://shatteredglasscomic.deviantart.com. Ze worden getekend door diverse getalenteerde tekenaars en inkleurders over de gehele wereld en gepubliceerd onder de banner van Shattered Glass Comics, afgekort SG-Comics. (RS)

NB: Foto's van Robin Schouten alleen gebruiken met toestemming. Indien gewenst wordt een hogere resolutie gestuurd. Contact: incognito@comic.com