Kerstkaarten 2015 - andREVANbuuren en Roel Smit

Twee kerst-nieuwjaarskaarten van twee uiteenlopende artiesten (klik op de afbeeldingen voor een vergroting).

Kunstschilder, striptekenaar en illustrator andREVANbuuren stuurde deze originele tekening met zijn stripheld Duk Deny. André schrijft ook stukjes voor deze blog over strips.

 
Illustrator, striptekenaar en zanger van de punkband Human Alert, Roel Smit. Hij behoorde tot de eerste lichting striptekenaars die in mijn stripmagazine Incognito publiceerde.

Kerstkaarten 2015 - Eppo Stripblad, Eric Heuvel, Lode Devroe en IJsbrand Oost

En hierbij nog vier kerst-nieuwjaarskaarten uit het mooie stripland (klik op de afbeeldingen voor een vergroting).

 Eppo Stripblad met Eppo-tekening van René Uilenbroek.

January Jones (het nieuwe verhaal De eerste keizer loopt nu in Eppo) van Eric Heuvel.

 Atoomtekenaar Lode Devroe (Dr. Dia in de Incognito Reeks, Hangar 84, Painted Desert)
IJsbrand Oost - tekenaar van de stripserie Max Miller.

Kerstkaarten 2015 - Gerard Leever, Ruud Straatman, Mark Schilders en het Belgisch Stripcentrum

En hier zijn nog eens vier kerst-nieuwjaarskaarten met een striparoma (klik op de afbeeldingen voor een vergroting).

Striptekenaar Gerard Leever of  Gleever (Gleevers Dagboek, Suus en Sas, Het Felix Flux Museum) met vrouw en inkleurster Wilma Leenders.

Stripscenarist - en tekenaar Ruud Straatman (Disney strips, De Familie Fortuin, Henk Hond, Royaal Modaal en (sinds 2014) Aloysius Frispeer op Facebook

Mark Schilders, een van de tekenaars die ik in de beginperiode van mijn stripblad Incognito heb gepubliceerd. Later werkte hij mee aan de DirkJan strip van Mark Retera.

Het Belgisch Stripcentrum - met tekening van de Belgische striptekenaar en illustrator Brecht Evens

Kerstkaarten 2015 - Jan van Haasteren (Anja en Rita), Jesse van Muylwijck, Ed Hengeveld en Het Stripschap

Zoals ieder jaar kreeg ik ook de afgelopen weken weer diverse Kerst-nieuwjaarskaarten toegestuurd van striptekenaars -en organisaties die zich met strips bezighouden. Hierbij de eerste vier.

 Jan van Haasteren-verzamelaarsters Anja Huizing en Rita de Jong (die deze kaart ontwierp)

 
 De Rechter-tekenaar Jesse van Muylwijck

 

Stripverzamelaar, ruimtevaartschilder -en incidenteel striptekenaar Ed Hengeveld

Het Stripschap en De Stripdagen (op 27-28 februari 2016 in Rijswijk) - Tekening van René Uilenbroek (Soeperman en Eppo strip)

Love in vain – Robert Johnson 1911-1938 (recensie)

Stripbiografieën over bekende personen zijn niet nieuw. Ook zijn er al eerder stripboeken gemaakt over bekende popgroepen of muzikanten, maar Love in vain – Robert Johnson 1911-1938 is toch wel een heel bijzondere. In stemmige zwart-wit tekeningen van de Franse tekenaar  Mezzo wordt (op scenario van Jean Michel Dupont) het levensverhaal vertelt van de zwarte Amerikaanse blueslegende Robert Johnson. Met zijn innovatieve gitaarspel en gevoelige liedjes wist hij tientallen jaren na zijn dood een enorme invloed uit te oefenen op muzikanten als Keith Richards (The Rolling Stones), Eric Clapton (Cream), Jimmy Page (Led Zeppelin) en wat later ook Jack White (The White Stripes).

Johnson leefde slechts 27 jaar en zou als eerste grote muzikant deel uitmaken van The Club of 27, vanaf eind jaren zestig in rap tempo uitgebreid met legendarische artiesten van diezelfde leeftijd: Brian Jones, Janis Joplin, Jimi Hendrix en Jim Morrison. In recentere jaren werd de club uitgebreid met Kurt Cobain en Amy Winehouse. Allen hielden ze er een wild leven op na, met Robert Johnson als de oer-rock and roller, vermomd als bluesmuzikant in pak.

Geboren op 8 mei 1911 in het Zuiden van Amerika (Hazlehurst, Mississippi) en opgroeiend in een tijd van rassenscheiding waarin veel zwarten alleen de kost konden verdienen als katoenplukker, ontdekte Johnson al op zeer jonge leeftijd zijn muzikale talent. Lezen kon hij niet door een vorm van staar, dat de betoverende glans in zijn ogen verklaarde. Als 'lastige' jongen begon hij eerst de mondharmonica te spelen, door een van zijn stiefvaders 'duivelsmuziek' genoemd, maar voor zijn gekwelde ziel was het een uitstekende remedie.

Het beroemde verhaal dat Johnson op de Crossroads een pact met de duivel sloot om zo goed gitaar te leren spelen wordt schitterend in één beeld getroffen, in een tekenstijl die erg aan Peter Pontiac doet denken. Wellicht kent Mezzo ook het werk van deze in januari 2015 overleden Nederlandse stripgrootmeester.

Pagina uit Love in vain (klik op de afbeeldingen voor een vergroting)

De legende van Robert Johnson krijgt definitief vorm als hij gitaarles krijgt van de legendarische bluesmuzikant Son House en vervolgens van de, naar het schijnt, fenomenale gitarist Ike Zinnerman. Of dat zo was is niet te controleren want hij had nooit de kans gekregen om zijn songs op te nemen. Robert Johnson wel, hij nam in totaal 29 liedjes op. Zijn eerste sessie vond plaats in november 1936 in een hotelkamer in San Antonio, Texas. Een tweede en laatste opnamesessie volgde in juni 1937 in een pakhuis in Dallas. Hij kreeg zelfs een regionale hit met Terraplane Blues en daardoor een grotere bekendheid. Optreden deed hij nog altijd in een primitief clubcircuit, geflankeerd door mede muzikanten die links en rechts het leven lieten, ingeleid door excessief drankgebruik.

Ook Robert Johnson hield van drank, veel drank en veel vrouwen. Naar het schijnt werd hij vergiftigd door een jaloerse echtgenoot van een van zijn liefjes. Volgens het verhaal overleefde Johnson die vergiftiging, maar werd een longontsteking en zijn door drank en syfilis verzwakte lichaam hem uiteindelijk fataal: hij stierf op 16 augustus 1938 op een plantage in de buurt van Greenwood. Geld voor een fatsoenlijke kist was er niet. Naderhand twistten drie verschillende steden waaronder Greenwood om zijn laatste resten te bewaren met verschillende graven.

Keith Richards heeft dat nooit een probleem gevonden want volgens hem klonk Johnson toch altijd als twee gitaristen in één. The Rolling Stones komen ook nog even voor in het boek, zij hebben dan ook Johnsons nummer Love in vain beroemd gemaakt met hun versie op de Stones plaat Let it bleed. Op de laatste pagina wordt, terwijl de Stones op het beruchte Altamont Festival spelen in december 1969, de identiteit onthult van de verteller van dit tragische, poëtische verhaal.
Als toetje zijn achterin het boek een zevental songteksten van Robert Johnson afgedrukt. Ieder wordt geïllustreerd met een grote sfeervolle potloodtekening van Mezzo waarvan sommigen, evenals de eerder genoemde Crossroads tekening, aan Peter Pontiacs stijl doet denken. Dit is allerminst een bezwaar te noemen, eerder een kers op de taart.

Love in vain muur in Frankrijk.

In Frankrijk verkochten Mezzo en Dupont al meer dan 25.000 exemplaren van dit boek, naar Nederlandse maatstaven is dat een groot succes. Al moet hierbij wel de kanttekening gemaakt worden dat dit land een veel grotere stripcultuur heeft dan Nederland. Toch heeft Mezzo (in samenwerking met scenarist Pirus) de afgelopen jaren ook in ons land enige bekendheid gekregen door strips als Twee killers, Hold-up en De vliegenkoning die net als dit boek zijn uitgebracht door Sherpa. Deze kleine uitgeverij staat vaak garant voor kwaliteitsstrips in mooi verzorgde uitgaven. Onder die noemer valt ook Love in vain – Robert Johnson 1911-1938. (RS)

Jubileumnummer De Vrije Balloen

In 1975 verscheen het eerste nummer van het legendarische satirische stripblad De Vrije Balloen. Veertig jaar na de lancering door Sjef van Oekel van het eerste nummer, en 33 jaar na het laatste hebben een aantal stripauteurs de krachten gebundeld voor een jubileumnummer dat zojuist verschenen is ! Met nieuw werk van Thé Tjong-Khing, Jan van Haasteren, Patty Klein, en uit de latere periode o.a. Gerrit de Jager, Paul Bodoni, Bram Uil, Bart Slijp, Gerry Voortman en Stanley Heinze.

Te vinden in de betere stripwinkel en te bestellen via Uitgeverij Arboris. 

Kijk ook op www.vrijeballoen.nl voor updates, leuke foto's en een video van een Vrije Balloen vergadering uit een ver verleden met o.a. Willy Lohmann, Patty Klein en Stanley Heinze (die gekke bekken trekt). 

Lezing: Hoe Gronings is Heer Bommel?

Zaterdagmiddag 12 december is er een lezing over het Bommelverhaal De Pieplaaider/De Pijpleider. De lezing wordt verzorgd door Bommelvertaler Marten van Dijken en Toonderauteur Klaas Driebergen, bekend van onder andere Bommel en Bijbel en Nu is de moen gevangen – alle poëmen van Marten Toonder.

Bommellezing De Pieplaaider door Klaas Driebergen (Foto: Peter Beemsterboer)

Een boze kudde, een burgemeester die zich zorgen maakt en een ambtenaar die plannetjes bedenkt, het komt allemaal voor in het tweetalige Bommelverhaal De Pieplaaider/De Pijpleider. Daarin wordt een gasbel gevonden, die vanzelfsprekend te gelde moet worden gemaakt. Maar in tegenstelling tot wat er in 1959 in Groningen gebeurde, gaat dat zomaar niet. De bevolking, onder leiding van de heer Ollie B. Bommel, komt in opstand. In een vlammende toespraak richt heer Ollie zich tot de bevolking: 'Geen gasbuizen op onze heide! Weg met die lieden die pijpleidingen belangrijker vinden dan zoekgeraakte heren! Rooie kolonialen zijn het! Ik bedoel eh... radicale uitbuiters, als iemand begrijpt wat ik bedoel! Volgt me, vrienden. Ik zal u met vlammende tred en vastberaden oog eh... Weg met de vergassers bedoel ik!'

Een klassiek Bommelverhaal van Marten Toonder met een uiterst actueel thema: gaswinning ten koste van de bewoners. Een verhaal dus dat veel Nederlanders zal aanspreken en Groningers in het bijzonder.

Bommellezing De Pieplaaider door Marten van Dijken (Foto: Peter Beemsterboer)

Programma:

• 14.00 uur ontvangst/opening, Stijn van Genuchten (directeur Openluchtmuseum Het Hoogeland)
• 14.30 uur lezing Marten van Dijken (Bommelvertaler De Pieplaaider) - Hoe Bommel te vertalen in het Gronings?
• 15.00 uur lezing Klaas Driebergen (Toonderauteur van o.a. Bommel en Bijbel en Nu is de moen gevangen)  - Hoe actueel is Marten Toonder?
• 15.45 uur afsluiting

Entree is 5 euro inclusief toegang tentoonstelling Marten Toonder senior - Van eierzoeker tot zeekapitein en een kopje koffie bij ontvangst.

Locatie: Het Openluchtmuseum Het Hoogeland, Schoolstraat 4, 9989 AG  Warffum

Aanmelden: U kunt zich aanmelden door een email te sturen naar info@uitgeverijpersonalia.nl of te bellen naar telefoonnummer 0595-577217. Zie voor meer informatie: www.bommelglossy.nl

Uitglijer Guus Slim

We hebben Guus Slim al eens betrapt op rarigheden. Nu ook weer, met een onnadenkendheid van óf de schrijver, óf de vertaler, óf van de inkleurder, óf de drukker. In album nummer 6, Bomaanslag in de bergen (1^e druk uit 1963 met als Franse titel Surboum pour 4 roues) komen de heren Slim en Vlinder in de problemen als hun auto op bladzijde 14 wegspoelt. Hun weg naar Zwijndrecht wordt daardoor flink vertraagd. Op dat Zwijndrecht komen we straks nog terug. Ze zullen moeten lopen. Guus meent een wegwijzer te hebben gezien en Vlinder weet te vertellen dat daar 4 kilometer op staat, richting Oudven waar ze willen gaan schuilen.  

Vlinder is niet erg content met de wandeling in het vooruitzicht en spreidt de armen uiteen om aan te geven dat er iets onmogelijks moet gaan plaatsvinden, en dat is ook zo. Getuige de begeleidende tekst zegt hij dat ze 'twintig minuten moeten tippelen'.

Ik weet niet hoe hij dat wil doen, in twintig minuten 4 kilometer afleggen. Als je weet dat het wereldrecord snelwandelen voor heren op 16,1 kilometer per uur staat en voor dames op 14,6 op de 10 kilometer dan is 12 km/u zowat een wereldrecord. Normale mensen leggen ca. 5 kilometer af per uur. Toegegeven, de detectives zijn tot veel instaat, maar dit...

Overigens wordt op bladzijde 21 de weggespoelde wagen van Guus 'geel' genoemd door Vlinder, als ze als lifters worden meegenomen naar de stad. Op de voorafgaande pagina's heeft het vervoermiddel echter een auto-onbekend oranje, maar dit terzijde. Inkleuren is een vak, en drukken ook. Zo heeft Vlinder wel eens een groen hoofd. Op bladzijde 24 van Guus Slim: Popaïne en oude kunst (1e druk uit 1959) is zelfs de hele pagina bevolkt met aliens. In herdrukken heeft men gelukkig beter opgelet.

Vreemd genoeg komen dit soort drukzaken wel bij de boekskes van Tillieux voor en niet bij die van Franquin's Robbedoes en Kwabbernoot; beiden uit de stal van Dupuis nota bene.

Last but not least is er dan Zwijndrecht. Deze plaats is zeer willekeurig gekozen. Dat had veel beter gekund. Zwijndrecht ligt in het zuiden van Zuid Holland en is zo plat als plat maar plat kan zijn. Zwijndrecht ligt ook bij Antwerpen en dat is eveneens een zeer, zeer plat gebied. Het had de vertaler, die ongetwijfeld dezelfde is als die van Kamerlid Piemel (zie deze Uitglijer), gesierd als hij in elk geval nota had genomen van het landschap in Nederland en België. Dan had hij zich beter kunnen richten op een plaatsje in het Nederlandse of Belgische Limburg.

Daar is het heuvelachtig en wordt het plaatje zoals hieronder geen geweld aangedaan, zoals nu door het landschap weer te geven als bezaaid met 'bergen'. Ook staat het in Slim's Zwijndrecht stijf van het groen en dat kun je niet zeggen van de echte Zwijndrechten. 

Ook is het een feit dat Nederland én België nogal klein zijn. In deze landen kun je met de genoemde 'twee uur omrijden' in een ander land zitten, hetgeen niet de bedoeling is van de beide detectives.

Het zou geen moeite zijn geweest om de tekst wat aan te passen, als de uitgever dat goed had gevonden. De poging om door de vertaling het verhaal in een Nederlands of Belgisch gebied te laten spelen, heeft de vertaler dus op verschillende onderdelen parten gespeeld. Wat te denken van een alternatieve ballon met de tekst: 'we moeten een flinke omweg maken. De rijksweg ligt vol met puin. Ik zal om de heuvels heen moeten rijden'. Ter vergoelijking van de Uitglijer is, dat beide landen een Zwijndrecht hebben, en zo beide landen werden bediend. De lezer bepaalt dan tijdens het lezen zelf het land. Wel weer leuk.

Overigens bestaat ook Oudven, waar ze gaan schuilen, en dat ligt in Brabant nabij Mierlo. Het wordt omschreven als een gehucht (en dat is het in het album ook) en daar is het een stukje heuvelachtiger, maar er zijn nog steeds geen bergen. Het ligt meer dan 100 kilometer van elkaar af dus met wat fantasie, regen en een slecht kaartlezende Vlinder begint het verhaal toch langzaam wat meer te kloppen… een trip van twee uur. Maar ach, het is maar een kinderboek en de avonturen zijn een stuk realistischer dan die van bijvoorbeeld Suske en Wiske. Het zijn dan ook de volwassenen die er de Uitglijers in vinden. (HvK)

Met dank aan Theo Lenssen.

Hans van Klinken is freelance journalist en leest in zijn vrije tijd graag strips. Op de Incognito blog zal hij (on)regelmatig bijdragen leveren met De Uitglijer (rubriek voor strip-misstappen) en andere stripgerelateerde stukjes. 

Eerder publiceerde hij een Uitglijer over Guus Slim, Hergé, Suske en Wiske: De Tartaarse helm, Tintin: Le Sceptre d'Ottokar, Schanulleke (Suske en Wiske), Suske en Wiske: De Tartaarse helm (2), Suske en Wiske: De Ringelingschat en Uitglijers met dubbele betekenissen?

Te koop t/m 3 dec: 4 Originele stripstroken + luxe boek van Gerrit Stapel

Op de Originelen veiling van Catawiki heb ik te koop, voor het laatst: 4 originele stripstroken van Gerrit Stapel + bijbehorend luxe boek van Ocke Ockinga deel 3 (oplage 88 exemplaren, genummerd en gesigneerd).

Meebieden kan t/m donderdagavond 3 december. Ga dan naar deze link.

Gerrit Stapel (1921-2013) was een van de beste realistische striptekenaars uit Nederland en kreeg vooral bekendheid met historische strips zoals Jonne, Huon de Neveling en Floris. Zijn strip Ocke Ockinga verscheen in de jaren tachtig in de Leeuwarder Courant.

Hieronder de 4 originele stripstroken 979 t/m 982 van Ocke Ockinga (uit verhaal 11: Een vijand) die ik nu te koop heb op Catawiki (klik erop voor een vergroting).

(de scans zijn gemaakt door Hans Heltzel)