Nieuwjaarskaarten 2015 - Evert Geradts, Gerard Leever, Roel Smit en Mark Schilders

Evert Geradts (Alsjemaar Bekend Band, Henk Hond, scenarist Disney strips)

Gerard Leever (Gleevers Dagboek, Kanaal 13, Het Felix Flux Museum, Suus & Sas) 

Roel Smit (Het geheim van de ruïne, Incognito-funnies, Large Popmerchandising, Rock 'N' Roel)

Mark Schilders (stripmagazine Incognito, stripblad Iris, Dirk Jan strip)

(Klik op de afbeeldingen voor een groter formaat.)

Kerstkaarten 2014 - Belgisch Stripcentrum, Eric Heuvel, Robbert Damen en Paul Teng

Belgisch Stripcentrum met illustratie van Chris Lamquet.

Eric Heuvel met zijn stripheldin January Jones. 

Robbert Damen met kerstrecept van Guardian, zijn stripheldin in Eppo.

Paul Teng (Delgadito, Libertair Intermezzo, Igor Steiner, Shane, De Oneven Orde, Jan van Scorel, Tristan)

(Klik op de afbeeldingen voor een groter formaat.)

Kerstkaarten 2014 - IJsbrand Oost, Jesse van Muylwijck, Wout Jut en Het Stripschap

IJsbrand Oost (Max Miller)

Jesse van Muylwijck (De Rechter)

Wout Jut (Recensent bij Eppo en scenarist van stripverhalen)

Het Stripschap (tekening van Marq van Broekhoven)

(Klik op de afbeeldingen voor een groter formaat.)

Peter Pontiac in het NRC: Ziekte en dood als strip

Vandaag staat in het NRC een artikel over Peter Pontiac (‘Ik ben een gezegende bofkont’) en een voorpublicatie van enkele pagina's uit zijn nog te verschijnen stripboek 'Styx of de Zesplankenkoorts'. 

Kerstkaarten 2014 - Ed Hengeveld, Anja & Rita (Jan van Haasteren), Hans Verbeek en Marc Sleen

Ed Hengeveld

Kerstkaarten van Ed Hengeveld, Jan van Haasteren-verzamelaarsters Anja Huizing en Rita de Jong, Hans Verbeek en het Marc Sleen Museum (met signering van Marc Sleen zelf). Klik op de afbeeldingen voor een groter formaat.

Anja Huizing en Rita de Jong (Jan van Haasteren)

Hans Verbeek

Marc Sleen Museum

Paul Teng - Signeersessie voor Serious Request

 
Paul Teng signeerde op zondag 21 december bij stripwinkel Silvester in Haarlem t.b.v. Serious Request. Op bovenstaande foto maakt hij een portret van Matias Ungaro, een personage uit zijn beeldroman 'Libertair Intermezzo' (1986). 

En hieronder een portret dat Teng voor Serious Request heeft gemaakt en te koop is bij stripwinkel Silvester (adres: Kleine Houtstraat 11a in Haarlem). 

Foto's: Robin Schouten (2014)

In Brabant Strip Magazine (maart 2014) staat van mij een interview met Paul Teng over zijn meest recente stripboek 'Jan van Scorel - Sede Vacante 1523'. 

Stripblad Eppo zal in 2015 van Teng een verhaal voorpubliceren van de historische stripserie Tristan. Een album uitgave verschijnt bij Casterman. Het is Tengs eerste medewerking aan Tristan die bekendheid kreeg door de auteurs Jean Pleyers en Jacques Martin. 

NB: Foto's alleen gebruiken met toestemming. Indien gewenst wordt een hogere resolutie gestuurd. Contact: incognito@comic.com

Pontiac oogst succes met crowdfunding-project voor nieuw boek

Striptekenaar Peter Pontiac is bezig met een nieuwe graphic novel, 'Styx of de Zesplankenkoorts' dat gaat over de Dood in het algemeen en in het bijzonder over zijn eigen, niet te genezen leverziekte. Op intiatief van Pontiacs dochter Godelinde Pollmann is er bij Voordekunst een crowdfunding-project gestart voor financiële ondersteuning zodat Peter zijn boek kan afmaken: http://voordekunst.nl/vdk/project/view/2927-styx-of-de-zesplankenkoorts

Godelinde maakte de bijbehorende video waarin haar vader verteld over zijn toekomstige boek en ook alvast wat pagina's laat zien. 

Na twee dagen is het heuglijke nieuws dat het beoogde bedrag van € 17.500 al binnen is! Gefeliciteerd, Peter Pontiac en hulde aan alle donateurs die ervoor zorgen dat de Godfather van de Nederlandse undergroundstrip de komende tijd aan zijn toekomstige meesterwerk kan blijven werken. En het is nog steeds mogelijk om dit project te steunen, waar ook iets tegenover zal staan (afhankelijk van de hoogte van de donatie). 

Een voorlopige planning voor uitgave van 'Styx of de Zesplankenkoorts' is najaar 2015. Pontiac heeft momenteel ongeveer de helft van zijn boek af. Wordt vervolgd ! 

Op 1 juni was Pontiac te zien in Avro's Kunstuur waarin hij ook verteld over zijn nieuwe boek.

Uitglijer in Tintin: Le Sceptre d'Ottokar

Onbekende fout in originele zwart/wit uitgave van Tintin: Le Sceptre d'Ottokar (1941).

In een vorige Uitglijer maakte we kennis met wat inversies binnen de reeksen van Kuifje waarbij de baby scene in de zwart-witte Amérique wel de meest opvallende was. Een inversie is dus een omkeren of omdraaien, of lees, veranderen van de volgorde. Dit voor de duidelijkheid.

Als je de catalogus leest van de vooroorlogse Kuifjes die Marcel Wilmet zorgvuldig samenstelde (Tintin zwart op wit, Casterman 2004) kom je nogal wat gerommel tegen bij de fameuze oorspronkelijke serie van onze held. Katernen werden soms te veel gedrukt en die gingen dan op de plank om later weer in later gedrukte kaften te worden gevoegd en visa versa. Dat maakte het bepalen van de drukken extra ingewikkeld.

Het was de tijd dat zorgvuldigheid voor kinderboeken en dan meer bepaald de plaatjesboeken, klaarblijkelijk van minder belang was. Desalniettemin kwamen er prachtige albums uit die toch zo'n 20 frank moesten kosten... knap aan de prijs voor een kinderavonturenboek.  Dat gold overigens ook voor onder andere de Lombard-uitgaven van na de oorlog. Duur, maar daarmee vaak ook gekoesterd, en daardoor regelmatig in een goede tot zeer goede staat nog terug te vinden.

Over die twintig frank-boeken; mij viel een net gekocht stokoud zwart-wit Franse Scepter van Ottokar in handen van een vriend en met plezier bladerde ik het exemplaar eens door. Het aandoenlijk kleine plaatje op de kaft doet menig verzamelaar het hart oplichten zoals ook de prachtige grote kleurenplaten. Minpunt is wellicht dat het een samengesteld album is met zelfs niet correcte schutbladen. Dat samenstellen komt vaker voor bij de huidige aanbieding van dergelijke antiquarische gebonden exemplaren. Frappant overigens is dat dit verschijnsel  zowat uitsluitend de zwart/wit uitgaven van Tintin betreft. Zo is in dit geval sprake van een twintigste duizendtal, terwijl la petite image volgens de catalogus geen duizendtallen kent, of althans niet dat dit werd vermeld op het titelblad. Het genoemde blad komt dus van de uitgave uit 1942 met de grote voorplaat. Het totaal van het aantal pagina's is echter 108 en begint met bladzijde 3 dat weer wel bij de uitgaven uit 1939 en 1941 met de kleine voorstelling op de kaft hoort. Een detail, en daar gaat het hier nu niet om. 

Aan het eind van de aanschaf stuitte ik namelijk op een vreemd fenomeen dat niets met het recente samenstellen van het boek te maken heeft. De volgorde van de laatste paar pagina's namelijk deed mij even puzzelen. Het gaat van pagina 104 naar 105 en van 105 naar 106....en nu komt het; van 106 naar pagina 105 !!! En van die 105 naar 108. 

Pagina 104 en 105

Pagina 106 en 105

Pagina 108

Die laatste 105 is gedrukt op de 'achterkant' van 108 en kan dus niet als bladzijde verwisseld zijn, maar wel als drukplaat. Ik zocht in de catalogus van Wilmet, maar kon er niets van deze Uitglijer vinden. Ik mailde de speurder naar de oer-kuif er over in een moeizaam samengesteld Frans en kreeg prompt antwoord in helder Nederlands.  Nee, Marcel kende het niet en wilde graag de scans zien. Ook hierna was het het duidelijk; er is een inversie gevonden die nergens bekend is. De verklaring is heel simpel; de vellen die werden gedrukt hebben een verkeerde tegenplaat gekregen en dat was 105 tegenover 108 i.p.v. 107 tegenover 108.

De fout zal bij de drukker snel zijn ontdekt, want anders zou deze inversie wel bekend zijn, zeker bij Wilmet.  Het stripboek met de unieke invulling is even te koop geweest, maar heeft tot op heden nog geen verzamelaar getroffen die dergelijke inversies graag in zijn stripkast heeft staan. Zoals al eerder gezegd in een eerdere Uitglijer...er is een groep geïnteresseerden voor dergelijke capriolen. Persoonlijk hou ik het bij een kloppend exemplaar... er is al zoveel verwarring in de wereld. Toch leuk dat het bestaat, deze Castermanse fout....voer voor speurders! 
Laat ons weten of je dergelijke zaken ook bent tegengekomen. 

De volgende Uitglijer zal gaan over het popje Schalulleke/Schabolleke/ Schanulleke. (HvK)

Hans van Klinken is freelance journalist en leest in zijn vrije tijd graag strips. Op de Incognito blog zal hij (on)regelmatig bijdragen leveren met De Uitglijer (rubriek voor strip-misstappen) en andere stripgerelateerde stukjes. 

Eerder publiceerde hij een Uitglijer over Guus Slim, Hergé en Suske en Wiske: De Tartaarse helm

Dick Matena doc: Dick is boos

Afgelopen donderdag is op NPO 2 een documentaire over striptekenaar Dick Matena uitgezonden bij Het Uur van de Wolf: Dick is boos. Het wordt op zondag 16 november om 16.05 uur herhaald op NPO 2 en is ook online terug te zien via deze link.

Hans Polak volgde de 71-jarige stripmaker -en illustrator een half jaar lang, te beginnen in januari 2014 toen hij benoemd werd tot Levend Erfgoeddrager op het Stripgala in Den Haag, bij Matena thuis in Amsterdam, in een museum met zijn vrouw Nelleke, samen met schrijver en vriend A.F.Th. van der Heijden bij een striptentoonstelling, in Rotterdam met vriend en collega Martin Lodewijk, archiefbeelden met Marten Toonder, Gerard Reve en Jan Wolkers en recente ontmoetingen met uitgevers, onderhandelend over nieuwe strips zoals een bewerking van de literaire klassieker Turks Fruit, waar Matena momenteel mee bezig is. De documentaire van Hans Polak laat een eerlijk portret zien van een hardwerkende maar ook getormenteerde kunstenaar ("Creëren is een compensatie van ongeluk en niet van geluk"), eigenzinnig en met een enorm veelzijdig talent waarmee hij al sinds 1960 strips maakt.

Tekeningen die Matena speciaal gemaakt heeft ter promotie van Dick is boos (Hans Polak, 2014)

Eppo 22 - Boekenkast van Meerten Welleman

In stripblad Eppo nr. 22 staat van mij De Boekenkast van... Meerten Welleman. De voormalige voorzitter van Het Stripschap en huidige eindredacteur van Eppo draait al bijna 40 jaar mee in de stripwereld. Welleman koos voor de Boekenkast vier stripboeken waar hij een emotionele band mee heeft, die vaak terug gaat tot zijn jeugd. Welke? Dat lees je in Eppo nr. 22, nog in de winkel tot 13 november en te bestellen via de Eppo site.

Meerten Welleman (1955) maakte zijn entree in de stripwereld in 1975 op de redactie van het stripfanzine Striprofiel. In 1977 werd hij albumredacteur van Eppo, en vanaf begin jaren tachtig ook bladredacteur. Daarna werkte hij voor Wordt Vervolgd, Cartoon Aid, Telekids, Suske en Wiske Weekblad, Batman Magazine en de Don Lawrence Collection. Van 2002 tot 2013 was hij de voorzitter van Het Stripschap. Daar is hij nu secretaris. Nog steeds is hij nauw betrokken bij zowel Het Stripschap, waar hij het archief beheert, als De Stripdagen. In 2009 keerde hij terug bij Eppo waar hij de eindredactie voor doet en de Stripsnippers schrijft voor de Varia rubriek.
Zijn in 1999 verschenen boek 'Dag lieve kijkbuiskinderen' gaat over 75 jaar Nederlandse kinderprogramma's op radio en televisie.

Meerten Welleman op het kantoor van Het Stripschap in Beverwijk, 1 mei 2014. (Foto's: Robin Schouten)

NB: Foto's van Robin Schouten alleen gebruiken met toestemming. Indien gewenst wordt een hogere resolutie gestuurd. Contact: incognito@comic.com

Eppo Enquete 2014: Stem op de Boekenkast rubriek !

Sinds 2009 maak ik voor het stripblad Eppo de rubriek De Boekenkast van... waarvoor ik een groot aantal stripmakers heb geïnterviewd over hun favoriete stripboeken. Ook heb ik een aantal interviews, losse artikelen (zoals dit jaar in Eppo 14 over De Partners) en Portretten voor Eppo geschreven (zoals in Eppo 3 van 2014, een Portret over Kim Duchateau ). 

Tot 31 oktober kun je de Eppo Enquête van 2014 invullen op de Eppo site (waarbij er vijf strippakketten te winnen zijn t.w.v. 25 euro !) Stem dan ook op de Boekenkast rubriek: www.eppostripblad.nl

Hierbij een van mijn eigen favorieten, De Boekenkast van... Turk (de tekenaar van Leonardo) uit Eppo 26, 2012. (Voor een vergroting: Ga met de rechtermuisknop op de afbeelding staan en dan: Afbeelding openen in nieuw tabblad)

Eppo 20 - Boekenkast van Frans Hasselaar

In stripblad Eppo nr. 20 staat van mij De Boekenkast van... Frans Hasselaar. Hij is de scenarist van de strip Veertigers die getekend wordt door Jeroen Steehouwer en vanaf Eppo 20 van formule veranderd (van tweepagina verhaaltjes naar éénpagina strip). Frans heeft ook andere strips geschreven en werkt sinds de jaren tachtig voor het vrolijke weekblad Donald Duck, eerst als scenarist van Disney strips en tegenwoordig als chef van de tekenafdeling. Voor de Boekenkast rubriek koos Frans, niet helemaal bij toeval, voor dierenstrips, gemaakt door eigenzinnige auteurs.

Frans Hasselaar thuis in Haarlem. (Foto's: Robin Schouten)

Eppo nummer 20 ligt in de tijdschriftenwinkels tot 16 oktober en is te bestellen via de Eppo site.  

NB: Foto's van Robin Schouten alleen gebruiken met toestemming. Indien gewenst wordt een hogere resolutie gestuurd. Contact: incognito@comic.com 

Dwaalgasten 3

We vervolgen deze korte serie met een intrigerende plaatje uit "Het Offer" (pagina 44), een aflevering van "De Huurling". Een jaloersmakende schilderijenverzameling in stripvorm. De landschappen, steden en decors zijn fabelachtig geschilderd, maar de figuren zouden zelfs in Madame Tussauds nog opvallen vanwege hun houtenklazerigheid. Dat Segrelles zijn klassieken kent bewijst dit plaatje. Een ode aan het beroemde verdrietige zigeunerjochie dat ook bij u ooit aan de muur hing of misschien nóg wel hangt.

 

Dat de schilderkunst meerdere striptekenaars inspireert moge blijken uit het volgende plaatje dat ik aantrof in (alweer) een avontuur van Jeremiah - zoekt u zelf even op welk album het betreft - dit keer gaat er een beroemd werk van Magritte door de mangel:  

 Die inspiratie wordt echter een beetje gênant als een vrij bekende naam een paar schilderijen van een bij kenners zeer gewaardeerde kunstenaar kopieert en daar dan zijn eigen naam onder zet.

In het bijna overdadige boek "De Wereld Van De Nederlandse Strip", samengesteld door Kees Kousemaker en Margreet de Heer trof ik onderstaande twee tekeningen aan (pagina 20 en 36).

 

 

Ik ken de originele uitgave niet waarin deze tekeningen zijn verschenen, ik neem aan dat de tekenaar (zijn naam ben ik even kwijt) daarin vermeldt dat hij ze heeft overgetrokken uit het boek "Op De Grenzen Van Het Avontuur" (respectievelijk pagina 109 en 35) uit 1974.

Johfra - Heksensabbat (olieverf op paneel)

Johfra - De strijd tussen goed en kwaad (olieverf op paneel)

   Dat boek is gewijd aan de Nederlandse surrealistische kunstenaar Johfra (1919 - 1998) een letterlijk en figuurlijk fantastische schilder die toen op het punt stond de wereld te veroveren met een serie posters waarop de tekens van de dierenriem worden verbeeld. In menig meisjeskamer werd het huilende zigeunerjochie - had ie eindelijk een reden om te janken - vervangen door kreeft, steenbok, apekool of hoe die dingen ook mogen heten.

Voor de wat oudere stripliefhebbers is Johfra mogelijk geen onbekende. In het roemruchte stripmagazine Gummi (nummer 7 - 1977) wijdt Jack Brokaar een artikel van 4 pagina's aan deze kunstenaar. Zijn werk is jammer genoeg doortrokken van een tenenkrommende kruidenvrouwtjes mystiek waar deze hond in ieder geval geen brood van lust. Maar als schilder, en zeker als tekenaar is hij fenomenaal (als je denkt dat je ook aardig kunt tekenen moet je eens wat rondneuzen in zijn virtuele Johfra Museum). Ik kan niet ontkennen dat ik hopeloos door deze man beïnvloed ben. Om mijn eigen vaardigheden te vergroten heb ik de technische kanten van zijn werk uitentreuren bestudeerd, zoals ik ook vele bewonderde striptekenaars heb bestudeerd. Maar plaatjes klakkeloos overtrekken heb ik sinds de kleuterschool nooit meer gedaan...

 andREVANbuuren (kunstschilder, striptekenaar en dagelijks striplezer). Bezoek eens zijn website en blog

De stukjes van andREVANbuuren op deze blog zijn via deze link terug te vinden.

Dwaalgasten 2

Vandaag deel 2 van de serie "Dwaalgasten", over dikke neuzen in blauwe bonen strips...

In een ander Blueberry verhaal, "De Missie Der Verdoemden", getekend door Blanc-Dumont, duiken een paar snuiters op die we kennen uit De Blauwbloezen, een strip die ik, voorzichtig uitgedrukt, een beetje ontgroeid ben. In het echt blijken ze wat minder irritant maar ze laten zich er nog steeds niet van betichten dat ze het buskruit hebben uitgevonden.

 

Nog een, wat mij betreft akelig goed getekende, western. Durango. Daarin speelt een van origine rechtshandige maar na een dramatisch bedrijfsongeval linkshandige pistolero - onmiskenbaar geïnspireerd op Clint Eastwood - de hoofdrol. Het gloeiend lood vliegt je met bakken om de oren en het bloed stroomt in brede stromen. Schrijver en tekenaar Yves Swolfs laat zich niet bepaald kennen als een lachebekje, des te opvallender is dan de verschijning van een eenzame cowboy die in deze strip wel erg ver van huis is. ("Het Goud Van Duncan" - pagina 15)

 

Over Clint Eastwood gesproken, zijn legendarische, onverstoorbare, peuken kauwende, met muffe paardendeken omwikkelde creatie blijkt een inspiratie voor de meest uiteenlopende tekenaars.

Een plaatje uit "Valstrik Voor Een Killer" (pagina 28) van, inderdaad, Yves Swolfs. Voor die enkeling die nog niet door had waar deze tekenaar zijn mosterd haalt. En die vent zonder hoed op de voorgrond, is dat geen zelfportret van de auteur?

 Een tekening uit het eerste album van Jeremiah "De Nacht Van De Roofvogels" (pagina 21) van de bekende grapjas Hermann en daaronder een plaatje uit Storm "De Von Neumann Machine" (pagina 5). Nomad is voor deze gelegenheid gestoken in het pak van Yul Brynner (ze kennen elkaar, ze bezoeken dezelfde kapper) in zijn rol als pistolero in "Invitation To A Gunfighter". Onze helden maken zich op om een van de meest hilarische tekeningen van Don Lawrence binnen te wandelen; de saloon scène op pagina 7. De tekenaar trekt werkelijk alle registers open. Ook al ben je vergeten uit welke dikke neuzen strip die Thatcher, Major en Kohl ook alweer afkomstig zijn, je blijft ademloos op die paar vierkante decimeter rond dwalen en ontdekt steeds weer iets nieuws. En als je je eindelijk met veel moeite hebt losgerukt van deze plaat volgen er nog een aantal pagina's waar je humeur ongelofelijk van opknapt...  

Wordt vervolgd...

andREVANbuuren (kunstschilder, striptekenaar en dagelijks striplezer). Bezoek eens zijn website en blog

De stukjes van andREVANbuuren op deze blog zijn via deze link terug te vinden.

Dwaalgasten 1

In mijn diepgravende bijdragen aan deze blog gaat het over aardige en soms merkwaardige details die me tijdens het (her)lezen van strips uit mijn eigen bescheiden collectie zijn opgevallen. Ik hou niet alles bij wat er over strips wordt geschreven, wat mij opvalt is voor u waarschijnlijk ouwe koek, alleen nog geschikt om de hond of de visite voor te zetten...

Deze keer geen uitglijers - al is het natuurlijk voor het ego het fijnst als je een (liefst beroemde) tekenaar op een onvolkomenheid of zelfs fout kan wijzen -  maar een stuk of wat opvallende tekeningen uit een paar van mijn favoriete strips. Tekeningen waarin onverwacht vogels opduiken die van nature in een andere boom zitten te fluiten.

Zoals dit plaatje uit "De Rode Lijn" (pagina 8) van Jeremiah. We herkennen natuurlijk allemaal Barney Jordan in deze bebaarde rivierbonk. Geen parodie of satire - of een pesterig anachronistisch telefoontoestel in het Comanche verhaal "Het Lijk Van Algeron Brown" - gewoon een leuke grap voor de liefhebbers van het werk van Hermann.  

 Serieuze stripfiguren die geparodieerd worden in dikke neuzen strips, daar kijkt niemand meer van op. Grappiger wordt het als een dikke neus in een realistische strip opduikt. De tweede afbeelding komt uit de Mr. Blueberry cyclus van Giraud, wat mij betreft zijn meesterwerk. Een bijzonder geraffineerd en bij vlagen humoristisch verhaal in vijf albums, door Giraud zelf geschreven en waarin opvallend veel wordt geouwehoerd zonder dat mij dat in ieder geval één seconde verveelt. De dialogen zijn scherp en niet zelden bijzonder hilarisch.

En die strip is natuurlijk weer magistraal getekend. Giraud heeft een voorkeur voor realistische, grimmige en harde koppen, des te opvallender is dan dit plaatje (pagina 6) uit "Schaduw over Tumbstone". Ligt het aan mijn op hol slaande verbeelding of vertoont die kop van het enge ventje Billy Clanton hier werkelijk een meer dan een toevallige gelijkenis met Hoempa Pa - de hoofdfiguur uit een archaïsche strip van Uderzo? 

Of neemt Giraud, ik verbaas me nergens meer over, doodleuk een van zijn zelf gecreëerde woestelingen uit het eerste Blueberry album "Fort Navajo" (pagina 20) in de maling?  

Een andere tekening die me zeer bevalt is de beschaduwde kop van Geronimo in het cachot. ("Geronimo De Apache" - pagina 47)

Kennelijk maakte dat plaatje niet alleen op ondergetekende veel indruk. In een op StripSter gepubliceerde strip van een niet voor niets onbekend 'talent' met de titel "Vliegtuig Naar De Maan" treffen we van deze tekening een pastiche aan. We gaan er maar vanuit dat dit plaatje is ontstaan uit bewondering en niet uit creatieve armoede.

  

Wordt vervolgd...

 andREVANbuuren (kunstschilder, striptekenaar en dagelijks striplezer). Bezoek eens zijn website en blog

De stukjes van andREVANbuuren op deze blog zijn via deze link terug te vinden.